Şerif Lokum: Son Çağrı (Bölüm 2)
Abim elinde adamın geçmişine dair dosyasını okurken, ben mekanı incelemeye başlıyorum. Adamı otopsi için asılı yerden aldıklarında fark ediyorum. Odanın bir kısmı olabildiğince dağınık iken diğer bir kısmı ise…
Abim elinde adamın geçmişine dair dosyasını okurken, ben mekanı incelemeye başlıyorum. Adamı otopsi için asılı yerden aldıklarında fark ediyorum. Odanın bir kısmı olabildiğince dağınık iken diğer bir kısmı ise…
Şehre karanlık indi. Ayaz tüm keskinliği ile sokaklarda cirit atmakta. Sevgilisinin elini tutarak gözlerinin içine bakan çocuk: “Ben seni İstanbul’un boğazında değil; Ankara’nın ayazında sevdim.” derken kızın gözleri ışıl…
Az ye az uyu az iç/ Ten mezbelesinden geç/ Dil gülşenine gel göç
Mevlâ görelim n’eyler/ N’eylerse güzel eyler
Erzurumlu İbrahim Hakkı
O neşeli, konuşkan, uykucu ve iştahlı çocuk gitmiş; yerine sessiz, uykusuz gözlerle etrafta…
“Kardeşler! ” deseydim “Kardeşlerim! ”/ Bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan/ Bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan/ “Bakın yaklaşıyor…”
İsmet Özel
İnsan en çok kendisine yabancılaşıyor. Kendisinde gurbette olan insan bunu fark etmesiyle dış dünyadan…
